←

Feestje met mezelf

Nicole Kaandorp

Lieve Eline,
Dit is het. Drie weken niemand meer zien. Echt ziek ben ik niet, maar met milde symptomen moet je thuis blijven, dus ik doe wat ze zeggen. ‘t Is geen tijd voor nonchalance, kijk maar naar de vlogs van de Italianen.
Ik heb mijn jas net op de hoop spullen naast de deur gegooid en moest weer aan je denken. ‘Koop nou een kapstok.’ Nou, babe, deze maand mag je me niet zien, dus dan hoef je je ook aan het gebrek aan kapstok niet te storen.
Betekent niet dat ik je niet zal missen, maar ‘t is goed dat je bij je ouders bent, dat je ze kunt helpen. Hoe is het daar in Engeland? Heb je wel genoeg onderbroeken bij je? Je hebt er natuurlijk maar drie ingepakt en nu ben je zomaar een hele tijd weg! Zal ik je geld overmaken om nieuwe onderbroeken te kopen? Als cadeautje?
Gek: in eerste instantie dacht ik dat het virus Engeland zou overslaan, omdat ze niet meer bij ons horen sinds de Brexit. Alsof die diplomatieke grens ook een fysieke zou kunnen zijn.
Ik weet niet hoe het zit met de post deze tijd (allemaal zzp’ers! Hoe zou het met hun inkomsten zijn?), dus ik ga deze brieven niet in de bus doen, goed? Je krijgt ze als je weer terug bent.
Kus op je virusvrije elleboog,
Tommy

Lieve Eline,
Gisteren heb ik niet mijn tanden gepoetst. ‘t Is heel erg. Ik ga het nu meteen doen.
Ik ben ook niet echt uit bed gekomen, behalve voor eten. Mijn moeder heeft me een verhuisdoos vol instant noodles gegeven, voor ‘het geval’, maar ik denk dat ik ook wel doodga als ik alleen deze noodles eet in plaats van niets.
Er is zoveel tijd opeens! Misschien zoek ik wel wat hout bij het grofvuil en ga ik zelf een kapstok maken. Als ik geen tussenjaar had, had ik thuis college kunnen volgen, en als ik een ander soort baan had, had ik thuis kunnen werken, maar hier in mijn eigen keuken duizend kopjes koffie maken heeft natuurlijk geen zin.
Hoe is het met vertalen? Ga je gewoon door?
Wacht, ik kan je dat natuurlijk beter appen.
Liefs,
Tommy

Eline,
Elinelineline,
Babe,
Schat,
Ik ben dronken. Wil je hebben. Hoe moet ik zo lang zonder???? Je sproeten! Je oksels! De lieve kleine haartjes op je tepels! Ik wil je hele lichaam in mijn mond stoppen. Het is FEEST! Ik maak een feest voor mezelf! Ik vier MIJ ALLEEN!

Lieve Eline,
Ik heb mijn vorige brieven in een schriftje geplakt, dit schriftje dus, en ik schrijf nu hierin door. Zo wordt het een soort boekje voor je, een project.
Ik heb projecten nodig.
Wat deed ik hiervoor eigenlijk wanneer ik niet moest werken? Stofzuigen? Daar heb ik echt totaal geen zin in. Ik maak er een zootje van, maar niemand die zich eraan stoort.
Mijn wifi doet het op de een of andere manier niet, ik moet dat eens fixen voor mijn 3G op is.
Liefs,
Tommy

Lieve Eline,
Heb dus kennelijk bier over mijn modem heen gegooid.
…
Kan mezelf wel neersteken.
Ik had het wel heel gezellig, die avond. Alleen dronken worden is erg, ik weet het, maar ik dacht: morgen doe ik niets, vandaag doe ik niets. De enige die ik ermee heb is mezelf. Ik schreef, lees ik nu lichtbeschaamd, dat ik een feest gaf voor mij alleen. We hadden nog chips in de kast. (Hoor je dat? Ik zeg ‘we’. Jij bent hier normaal zo vaak dat dit ook een beetje jouw huis is gaan worden – misschien moeten we wel samenwonen als je terug bent. Ik durf dat zomaar op te schrijven, omdat je dit toch niet meteen leest, en misschien wel nooit als ik me later bedenk. Heel veilig.)
Chips dus in een bakje gedaan, biertje gepakt, Mario Kart gespeeld online en de hele tijd doorgedronken. En toen ik een beetje dubbel zag heb ik muziek opgezet, want het moest toch gezellig blijven, en Twister met mezelf gespeeld, zoals het hoort op feestjes. Toen ik viel had ik gewonnen, en de prijs was wijn en karaoke. Nou ja.
Ik hou echt van mij, weet je dat? Ik kan het zo leuk hebben met mezelf.
Ik hoop jij ook.
Groetjes,
Tommy

Lieve schat,
Wat doet een mens zonder internet?
Ik ga geen nieuwe modem kopen. Het is tijd voor een sociaal experiment. Met mezelf. Ik vind het spannend en ik ben benieuwd, misschien verras ik mezelf nog wel.
Liefs,
Tommy

Babe,
Vandaag begonnen met opruimen, natuurlijk eerst een grotere rommel gemaakt en raad eens wat ik vond!! Een tube bruine acrylverf.
Bruin! Hoezo! Heb jij ooit iets bruin geverfd?
Ik heb allemaal stippen op de muur gezet, waar ik herinner dat je sproeten zitten op je gezicht. Maar je gezicht zelf heb ik niet geschilderd, dus het zijn alleen maar puntjes. Een sterrenkaart van je huid levensgroot op mijn muur.
Liefs,
Tommy

Eline,
Wat ontzettend erg dat je oudoom is overleden. Kut voor je moeder, ook, lijkt me. Zo is het toch allemaal weer dichterbij. Hij was al ziek, zei je, maar toch rot dat dit dan net te veel voor hem was. Ik zet maar heel soms het internet aan op mijn telefoon, want ik wil niet dat het opraakt, en ik lees steeds het nieuws, maar nu het jouw familie is…
Er zijn mensen die zeggen dat het juist wel goed is. Dat het de overbevolking tegengaat en beter is voor het klimaat. Op zich zijn de mensen die nu doodgaan wel precies de mensen die zich niet zoveel aantrokken van de klimaatverandering, toch? Dus eigenlijk besparen we dubbel op de vervuiling, zo.
Wat vind jij daarvan?
Of nee, dat moet ik je natuurlijk niet vragen nu je oudoom dood is. Kut, sorry.

Gelukkig kan ik dit later doorkrassen.
Liefs.

Hallo hallo hallo,
Instant noodles ruiken een beetje naar sigaretten? Dat helpt, want: de sigaretten zijn op. Ik ga morgen naar de supermarkt maar ben er erg bang voor.
Vandaag was een erg nutteloze dag. Ik heb zelfs getest hoe ver de dingen in huis kunnen rollen. Met stip op één: een waxinelichtje op z’n kant. We hebben weinig ronde dingen, schat. Het zoutvat is te zwaar om ver te komen.
Ik heb het winnende waxinelichtje ingelijst met veel plakband en de lijst bruin geverfd. De stippen op de muur staan me nu al tegen – het is dat ik weet dat jij het bent, maar bruine spetters… Tsja.
Ben je het niet zat, zo lang met je ouders in één huis? Maken jullie ruzie? Ik ben wel blij dat ik alleen ben, al vind ik het ook wat eng worden. Ik maak soms hardop grapjes om mezelf aan het lachen te maken.
Morgen meer.

ELINE
VANDAAG GEZWOMMEN IN DE BUITENLUCHT
KUS
TOM
!!!

Lieve Eline,
Het was heerlijk. Echt heerlijk. Er was helemaal niemand. Ik ben naar buiten gegaan (knopje van de lift met mijn mouw ingedrukt) om te rennen. De zon scheen. Het is lente aan het worden, maar niemand die het merkt. Ik heb gerend en gerend langs de haven en even dacht ik: ik duik in het water!
Het was ijskoud. Ik maakte een geluid toen ik bovenkwam, helemaal vanzelf zoals tijdens het klaarkomen, een soort kreunen ook, en alles tintelde.
Ik heb nog nooit zo geleefd. Misschien is dit maar goed ook, deze maand. Ik doe dingen die ik anders niet eens zou hebben bedacht. Heb trouwens Blauwe maandagen gelezen, maar ik snapte het niet zo goed. Wat een trieste bende – waarom vind je dat grappig? Mis ik iets?
Kusjes op je mooie hoofd,
Tommy

Eline,
Geen kleren aangedaan vandaag. Met chocopasta een zon om mijn navel heen getekend en toen met een theelepeltje van mezelf af gegeten. Voelde top. Ik hoef niks. Nikssss.
Groet,
Je naakte man

Papa is in het ziekenhuis. Ze moeten hem testen, hij heeft het aan zijn longen en ik ben bang. We moeten nog kleinkinderen voor hem maken en hij moet ze kussen met z’n stoppelige baard in de achtertuin en mama mag niet alleen zijn. Ze maken toch wel ruimte voor hem in de IC, denk je niet? Hij is nog best jong. Ik wil niet meer naakt zijn. Ik wil naar mijn ouders en iedereen aanraken en dat alles stopt. Kon ik maar weer tegen je borsten aan liggen. Godverdomme.
Jij bent tenminste niet helemaal alleen. Ik schrijf deze brief aan de eettafel, met mijn schoenen aan, want ik voelde dat ik me helemaal netjes moest maken, voor het geval, ik weet niet welk. Ik mag toch niet naar het ziekenhuis. Volgens het nieuws zijn er allemaal oude mensen die doodgaan in quarantaine, helemaal zonder dat hun familie afscheid kan nemen. Ik weet niet meer wat papa en ik deden toen ik hem het laatst zag. Of toch – hij haalde mijn fiets van het station en bracht hem naar mijn huis, maar we hebben niet eens wat gedronken daarna.
Heeft je oudoom wel afscheid genomen? Ik heb daar nooit veel naar gevraagd, ik denk dat ik het niet zo dichtbij durfde te laten komen. Het is je oudoom toch ook maar, weet je, niet eens je echte oom. Kende je hem goed? Was hij aardig, was hij oud genoeg, had hij pijn?
Ik zit hier maar niks te doen. Ik zit hier maar niks te doen! Ik moet rennen.

Lieve Eline,
We mogen weer naar buiten. We mogen elkaar weer aanraken (?).
Hoe weten ze dat? Iemand zegt het, en dat is het dan? Papa ligt nog steeds aan de beademing, stabiel, zeggen ze, maar ze weten niet hoe besmettelijk het nog is, dus we mogen er niet bij. Alleen mama, en die is zo positief altijd, dat weet je, dus ik heb geen idee hoe het echt met hem gaat. En iedereen maar feestjes plannen omdat ze weer naar buiten mogen. Ik moet er maar op vertrouwen, dan, maar ik weet niet of ik zomaar iedereen weer durf aan te raken. Het voelt veel te plotseling.
Wat had ik ook verwacht? Internationale rampen?
Of had ik zelf meer moeten doen met de tijd die ik had? Als ik mijn brieven aan jou zo teruglees ben ik vooral een ontzettende sukkel geweest. Drie weken alleen: ik had een instrument kunnen leren, maar ik ben alleen maar beter geworden in Mario Kart. Ik heb niet eens een kapstok getimmerd. Maar ja, van een kapstok was pap ook niet gezond gebleven, al voelt het wel alsof hij minder ziek was geworden als ik minder dom had gedaan.
Ik ben heel blij dat jij weer naar huis komt. Dan kan ik kijken hoe verkeerd ik je sproeten op de muur heb gestipt. Misschien moeten we dat maar overschilderen. Ik ga nu de trein nemen, jou ophalen van Schiphol! Het zal wel druk zijn, de eerste dag.
Tot zo, lief. Ik ga je hand schudden en je hele gezicht kussen.

Nicole Kaandorp schrijft verhalen, die onder andere verschenen in Sampler 2019 van Das Mag en op het podium van Mensen Zeggen Dingen. In 2018 stond ze op de shortlist van de Joost Zwagerman Essayprijs, in 2019 won ze de Lowlands Schrijfwedstrijd, en in 2020 is ze (even afkloppen) nog niet met het coronavirus besmet. Ook is ze de helft van muziek-/kleinkunstduo Kopje Onder.
 www.nicolekaandorp.com  nicolekaandorp

Zie ook:
Ik haat mensen • Laurens van de Linde
Laurens van de Linde schreef een lied over quarantaine en kluizenaars: ‘Je kan nergens heen / Voelt je zo alleen / Je zit je daar ontzettend te vervelen / Kon je dit maar met iemand delen / Maar da’s nu juist de kern van het probleem’
Bekijk de video

Lees ook:
Nooit alleen • Nora van Arkel
Geerta kijkt vanuit haar geruite sta-opstoel naar het nieuws. ‘Iedereen wordt geadviseerd thuis te blijven. Voor het welzijn van iedereen in Nederland, is het van het grootste nationale belang dat we dit virus indammen, de kop indrukken.’
Lees verder