Berichten van de Canarische eilanden

Annemarie van der Meulen


1.

voor onze komst verdween het leven uit de zee
maar dat wisten we toen nog niet

de eerste week deden ze alsof er niets aan de hand was
en aten we nog koekjes zonder tegen ze te praten

de tweede week sloten ze de winkels
vanzelfsprekend waren we wel welkom in de kerk van guadalupe

de derde week zagen we alleen nog verongelukte wielrenners op de wegen
ons eerste reflex was meer te gaan drinken

de vierde week verzegelden ze de havens 
en hingen ze rottende staartvinnen aan de muur

de vijfde week kregen we huisarrest
en bereikten we een zekere constante in ons dronkenschap

de zesde week dreven ze ons bijeen op de plaza de constitución
terwijl de zee - uit ons zicht - geleidelijk de straten in begon te rollen

de zevende week geboden ze ons in de gaten van het lavagesteente te kruipen
daar af te wachten tot de maagden waren geslacht



2.

we zagen de schaduwen nog schuimbekken
waar de strandstoelen hadden gestaan
proefden de roest nog in de lucht
waar in de kraag van waslijnen
al maandenlang dezelfde badpakken bewogen


Annemarie van der Meulen is afgestudeerd filmwetenschapper, werkt als programmeur en schrijft verhalen, gedichten en essays. 
annemariev


Lees ook:
Het zijn vriendjes • Julien Staartjes
‘Het zijn vriendjes,’ zegt Mia, de zevenjarige dochter van mijn vriendin. Buiten zwaait hun grijze kater Mauro met zijn klauwen naar een wit konijn met bruine vlekken dat maar achter hem aan blijft huppelen. ‘Katten zijn jagers,’ leg ik uit. ‘Ze houden van elkaar,’ antwoordt Mia.
Lees verder


Lees ook:
De zinnen • Michael Kaptein
Daniel Brousse was twaalf jaar oud toen hij besefte dat hij alles wat hij tot dat moment over het leven had geleerd wel kon vergeten.
Lees verder