Weet je het zeker?

Sanne de Kroon



En we zagen dat het foute boel was

Ooit konden we de dingen van ons af zingen maar nu
zijn onze kelen stuk.
Het is ons gelukt om samen één organisme te worden en het is ziek.

Je komt binnen en sluit de deur van je isolatielocatie en roept:
Eindelijk is iedereen zoals ik!
Weet je het zeker? Misschien morgen,
zijn we beter.

We videobellen en vertellen elkaar wat we vandaag op tv zagen.
Ik zag mensen elkaars handen schudden en vond het walgelijk.
De muren komen inmiddels op elkaar af. Ik heb besloten om zelf
dan ook maar uit te dijen.
Binnenkort is er geen plek meer voor ons.



Stappenplan om je grootouders te vermoorden

Ik wil mijn moeder bezoeken maar zij wil mijn oma bezoeken
en ik moet met de trein en straks is iedereen dood.
Je kan ook thuisblijven en je kan ook knuffelen met je wc-papier.

’s Nachts maak ik met de auto’s op een half
verlaten parkeerplaats een swastika of
andersoortige fascistische graancirkels.
Dit is geen tijd voor bezoek.

In mijn dromen zie ik rustgevende morsecode. Ongemerkt
is een lange lente begonnen. De vogels zingen:
Mijn sociale isolatie is beter dan die van jou.



Samen nog een pandemie veroorzaken

Ik kan niet wachten. Ik kan niet
wachten tot we weer bij elkaar naar binnen mogen.

Tot we niet meer hoeven te luisteren naar reclames over
juist nu ook nu zelfs nu en samen voor elkaar en we moeten het samen doen maar
ik wil tongen in het openbaar en dat kan eigenlijk maar met z’n tweeën of ja
met meer kan ook maar dat hoeft van mij niet.

Ik wil deurklinken aanraken zonder mijn handen te wassen ik wil
rollen over het gras en me aankleden met een reden.
Ik wil iedereen die ik ken tegelijk uitnodigen voor een cocktailparty
uit elkaars glas drinken en allemaal doodziek worden.
Ik kan niet wachten. De zon schijnt en ik wil iets doen.

Sanne de Kroon studeerde Nederlands en heeft als organisator bij Onbederf’lijk Vers allerlei poëzie-evenementen georganiseerd, tot ze besloot dat het tijd werd om zelf als dichter ten tonele te verschijnen. Dat lukte ook nog eens: werk van haar is gepubliceerd in literair tijdschrift Op Ruwe Planken en ze mocht tevens voordragen op het Wintertuinfestival. Sanne schrijft graag gedichten voor mensen die ze liefheeft, alleen soms hangen die mensen de gedichten dan in hun wc en ze weet niet zo goed wat ze daarvan vindt.


Lees ook:
Ochtendzweet en Franse kaas • Marcel van den Brand
Hij is weggegaan toen ons werd opgedrongen thuis te blijven. Zijn laatste woorden klinken nog steeds in mijn hoofd. ‘Ik ga boodschappen doen.’ Hij had de deur dichtgesmeten en was vertrokken. Pas tegen de avond stuurde hij een berichtje dat hij bij zijn familie was en niet meer van plan was om terug te komen. 
Lees verder


Lees ook:
Berichten van de Canarische eilanden • Annemarie van der Meulen
voor onze komst verdween het leven uit de zee / maar dat wisten we toen nog niet // de eerste week deden ze alsof er niets aan de hand was / en aten we nog koekjes zonder tegen ze te praten
Lees verder