←

Animal Crossing: New Horizons

Willemijn Kranendonk

Aan terugkomen denk ik
niet langer – ik heb mijn huis afbetaald,
er groeien fruitbomen
in mijn tuin.

Verveling kleeft.
Hier kan ik met buren
praten, vissen zonder schuldgevoel,
houthakken en mijn eigen meubels maken,
rondlopen zonder angst.

Mijn eiland heet Lavendel;
toen ik aankwam was het onbewoond,
nu zijn we met elf, ik vind
niet iedereen aardig,
maar ze zijn er.

Mijn lichaam is een middel
om daar te zijn.
Mijn ogen moe en rood
van pixels.
Ik vergeet te eten en begrijp waarom
gamers soms luiers dragen.

Ik wend mijn ogen af,
dat zij geen ijdelheid zien, mijn woonkamer,
de tuin met twee campingstoelen,
veeg mijn zweethanden af
aan mijn deken.

Willemijn Kranendonk (1994) is schrijver en dichter. Haar werk verscheen o.a. in Tirade, DW B, op Revisor en De Internet Gids. Ze studeerde in 2019 af aan de opleiding Creative Writing. Datzelfde jaar werd ze derde bij de Turing Gedichtenwedstrijd, in 2017 stond ze in de finale van Write Now!. Momenteel werkt ze aan haar debuutroman die zal verschijnen bij Uitgeverij Van Oorschot. Ze werkt daarnaast ook aan haar poëziedebuut en zal in september aan de master Jeugdliteratuur aan de Universiteit van Tilburg beginnen.
 willemijnkranendonk

Lees ook:
Chocolademelk om aan te sterken • Jozien Wijkhuijs
Op een isolatiedag, in week 3 van deze ellende, besluit ik Rika te bellen. De mogelijkheid om iedere ochtend pas om 10 uur te beginnen met werken heeft zijn glans verloren en na een opleving in mijn huishoudvaardigheden begint mijn afwasregime weer sporen van schimmel te vertonen.
Lees verder

Lees ook:
Lieve Vere • Flo Van Deuren
Sinds je laatste brief (december 2019) is er veel gebeurd. Eens even kijken: we begonnen aan een nieuw decennium; de Vlaamse overheid vernielde haar cultuurbudget; het grote lege huis waar ik in woon, werd te koop gezet; mijn ouders verbouwden hun achtergevel (...)
Lees verder